Najgrubsze szczupaki

Wróciłem nad „Wędkarski raj”!

Z wielkimi nadziejami opisywałem Wam ostatnio moje przygotowania do tego wyjazdu i choć nie byłem pewien czy dam radę tam wrócić, liczyłem na to bardzo mocno. Kiedy więc dostałem zgodę – byłem nie tylko szczęśliwy, ale już w pełni przygotowany.

Pogoda trafiłem niestety fatalną. Było zimno, a w nocy mroziło. W każdej chwili te jeziorka mogły zamarznąć…

W idealnym scenariuszu miałem spędzić tam 3 dni i nagrać dla Was 2 odcinki. Pierwszy – o tym jak obchodzić się z wielkimi rybami, jak je holować, jaki sprzęt zabrać, jak je trzymać i jak o nie dbać by zdrowe wróciły do wody – i ten film powstanie już niedługo. Drugi miał być o podobnej tematyce, ale już nie z łodzi – a z brzegu. Mimo sporych ograniczeń można tam wędkować w taki sposób i bardzo chciałem to wykorzystać.

Dotarłem na miejsce koło 7:30 rano. Noc była lodowata, ale jeziorko na szczęście nie zamarzło. Zrzuciłem łódkę, przygotowałem cały sprzęt i zacząłem łowić.

Momentalnie miałem pierwsze branie i wyholowałem pierwszą rybę – 60-tak na 30-to centymetrową gumę… Po dwóch godzinach łowienia miałem już kilkanaście takich rybek i kilka wyciągniętych wniosków:

1. 1. 1. Maluchy gryzą i to całkiem pożądnie
      2. Nie widać dużych ryb na otwartej wodzie
      3. Ryby są poprzyklejane do dna i trzeba łowić w opadzie.

Dostosowując się do tych wniosków – zmieniłem przynętę na mniejszą – 19-to centymetrową – dociążoną możliwie jak najlżej, ale tak by pracowała w opadzie. Zakotwiczyłem się w fajnej miejscówce i dosłownie 3 rzuty później miałem na kiju pierwszą wielką rybę.

Oszczędzę Wam spoilerów i po detale tych ryb zapraszam na mój kanał – ale jak widać, była to naprawdę duża ryba... Branie nastąpiło po pierwszym podbiciu, bardzo blisko dna – wyglądało więc na to, że mój wniosek był właściwy.

Kilka przestawień później moja wędka wygięła się pożądnie po raz kolejny. Mocny kij opisany do 110-ciu gramów długo wyginał się w pół, aż w końcu w moim podbieraku wylądował kolejny „Filmowy” szczupak (na tym odcinku – z racji jego tematyki i specyfiki łowiska – będą tylko duże ryby). Opasły, wielki, zły szczupak…

Pogoda zaczęła się poprawiać i popołudnie wyglądąło naprawdę optymistycznie. Zmęczony po podróży i lekko zniechęcony brakiem aktywności ryb w godzinach popołudniowych postanowiłem skończyć nieco szybciej i w domku nieopodal przygotować się jeszcze lepiej na drugi dzień łowienia.

Niestety… świt przywitał mnie grubymi opadami śniegu i o ile woda nie zamarzła, o tyle moje wędkowanie było mocno utrudnione. Plecionka zamarzała, łódka była pokryta kilkucentymetrową warstwą śniegu, kamera odmawiała posłuszeństwa. Po pierwszej godzinie bez brania miałem dość. Spłynąłem na szybką kawę i obserwowałem pogodę. Nie zapowiadało się aby było lepiej…

Oczywiście nie mogło to tak się skończyć i kiedy tylko odzyskałem czucie w palcach wróciłem na łódkę. Licząc na chociaż jeszcze jedną średnią rybkę by móc pokazać Wam poprawny chwyt szczupaka – zacząłem obławiać pas trzcin który wcześniej nie dał żadnej większej ryby. Jakież było moje zdziwienie kiedy już w drugim rzucie poczułem potężny opór i zobaczyłem na końcu zestawu prawdziwego potwora. (P.S. Tego największego zobaczycie dopiero na filmie :))

Największy i najgrubszy szczupak wylądował w moim podbieraku, a ja mogłem szybko i sprawnie nagrać dla Was najbezpieczniejszy chwyt.

Po wszystkim spędziłem jeszcze 3 godziny na wodzie, ale już nic większego nie chwyciło mojej przynęty. Przelotki zamarzały coraz bardziej, a na wodzie zaczeła pojawiać się cienka warstwa lodu – trzeba było wracać.

Pozostał pewien niedosyt – nie udało się dopaść prawdziwego giganta, nagrałem tylko jeden odcinek, a krótkie dni, przerwy i skrócony wyjazd sprawiły, że takiego łowienia było mi ciągle mało. Mimo wszystko najważniejszą część mojego pomysłu udało się zrealizować, łowiąc przy tym kilka naprawdę wielkich ryb. Było świetnie!

Powodzenia i połamania

Ace